مقابله با ویروس کرونا😷

کرونا به ما درس های زیادی داد مثلاً به ما نشان داد که سلامتی چقدر اهمیت داردو مهم است. نعمتی که آن را بسیاری اوقات نادیده می‌گرفتیم.

کرونا به ما یاد آور شد که چقدر ما قدر داشته هایمان را ندانستیم و چقدر دیدن همدیگر لذت بخش بوده. با زندگی پیشرفته و ماشینی امروز که همه ما مشغول به کاری هستیم و آنقدر دغدغه داریم که وقت نمی کنیم به دیدن همدیگر برویم،  با آمدن این ویروس پی بردیم که چقدر به بیراهه رفتیم و چقدر دورهم بودن با ارزش هست.

نعمت های زیادی که داشتیم را هیچ وقت ندیدیم مثلاً همین که به راحتی می‌توانستیم در هوای آزاد نفس بکشیم، این که به راحتی و بدون هیچ ترسی میتوانستیم دست خود را هر چیزی که بخواهیم بزنیم، به دیدن همدیگر برویم، همدیگر را به آغوش بکشیم و بسیاری از نعمت های دیگری که هیچ وقت حتی به یاد آنها هم نبودیم و هیچ وقت به خاطر داشتن آن ها از خداوند سپاسگزاری نکردیم، که الان با آمدن این ویروس کوچک  آنها را  تقریباً از دست داده ایم.

اما به نظر من بزرگترین درسی که کرونا به  ما داده این هست که این دنیا با تمام عظمت، پیشرفت فناوری و علم وتمام آن چیزهایی که در نظر ما بسیار بزرگ جلوه می کنند، در برابر عظمت خداوند هیچ هستند؛ زیرا یک ویروس خیلی خیلی کوچک که حتی با چشم هم آن را نمیتوان دید شده معضل تمام این دنیاشده، دنیایی  که ما آنرا خیلی بزرگ دیده بودیم.

کرونا ویروس یا کووید 19 که اواسط دسامبر سال 2019 میلادی اخبارِ انتشار و  همه گیری این ویروس ناشناخته در ووهان چین در تمام جهان پیچید. در آن زمان که ما اخبار کرونا در چین را دنبال می‌کردیم، هیچوقت فکرش را هم نمی کردیم که روزی قرار است این ویروس به ایران نیز برسد. 

1 اسفند سال 1398 اولین مورد ابتلا به کرونا در قم _ایران شناسایی و خبر آن نیز منتشر گردید و همچنین اولین مورد فوتی توسط این ویروس نیز به ثبت گردید. از آن روز به بعد قرنطینه خانگی در بسیاری از خانواده های ایرانی شروع شد.

بسیاری از افراد از همان روزهای اول دست های خود را مدام می شستند، سطوح خانه‌هایشان ضد عفونی می‌کردند و ماسک نیز می‌زدند گرچه در آن زمان گفته می‌شد که با شستن 20 ثانیه دستها با آب و صابون می شود با ویروس کرونا مقابله کرد و اهمیت ماسک به خوبی شناخته نشده بود.

برخی علائم معمول ویروس کرونا تب، سرفه، تنگی نفس و  از بین رفتن حس بویایی هست. البته درد عضلانی، تولید خلط، گلو درد، سرخی چشم و نا چشایی از علائم کمتر معمول آن هست.

گرچه این بیماری در اکثریت افراد به صورت خفیف رخ می دهد، اما در بعضی از موارد به سینه پهلو و نارسایی چند اندامی منجر می شود. نرخ مرگ و میر این بیماری بین 1% الی 5 % هست که بر اساس سن و شرایط بدنی هر فرد متفاوت است.

این بیماری معمولاً از طریق قطرات ریز تنفسی افراد مبتلا هنگام سرفه و عطسه به دیگر افراد سرایت می کند؛ البته با رعایت برخی نکات بهداشتی مانند ماسک زدن، رعایت فاصله اجتماعی و شستشوی مداوم دست ها می توان از آن  پیشگیری‌کرد.